Najlepsze i najgorsze książki, które przeczytałem w 2023 roku
Czytelnicze podsumowanie 2023 roku. … Czytaj dalej…Najlepsze i najgorsze książki, które przeczytałem w 2023 roku
Tag: Czarna Owca
Stając się sobą. Pamiętnik Psychiatry – Irvin D. Yalom – recenzja
„Ja także, przybliżając się do kresu życia, coraz częściej wracam myślą do jego początków. Gdy wysłuchuję wspomnień swoich klientów, powracają do mnie moje własne wspomnienia, praca nad ich przyszłością rozgrzebuje moją własną przeszłość, łapię się na tym, że rozważam ją na nowo.” ~ „Stając się sobą. Pamiętnik Psychiatry”, Irvin D. Yalom, tł. Paweł Luboński, Wydawnictwo Czarna Owca, 2023, s. 24. … Czytaj dalej…Stając się sobą. Pamiętnik Psychiatry – Irvin D. Yalom – recenzja
Co nam mówi niebo – Gertrude Kiel – recenzja
„Koncepcja naukowa nie zawsze musi być poprawna, żeby przyczynić się do postępu nauki. Pokazał nam to Kopernik. Jego koncepcja zawierała mnóstwo błędów, ale spójrz, co spowodowała! Czyli nie tylko sama nauka umożliwia nam lepsze zrozumienie świata. Religia, sztuka i różne fantastyczne opowieści zawarte w książkach niekiedy podsuwały naukowcom pomysły, z których zrodziły się ich przyszłe odkrycia. I wynalazki.” ~ „Co nam mówi niebo”, Gertrude Kiel, il. Gunvor Rasmussen, tł. Agata Lubowicka, ToTamto, 2023, s. 218. … Czytaj dalej…Co nam mówi niebo – Gertrude Kiel – recenzja
Pani March – Virginia Feito – recenzja
„- Czytałam powieść pani męża – powiedziała Patricia […] – Kupiłam ją dwa dni temu i już prawie skończyłam. Nie mogłam się oderwać. Jest fantastyczna. Naprawdę fantastyczna! […]
– Och, bardzo się cieszę […]
– Ale po raz pierwszy to pani jest pierwowzorem głównej bohaterki, prawda? […] Oczywiście mogę się mylić, ale… jesteście przecież takie podobne. Tak mi się wydawało… Wyobrażałam sobie panią w czasie lektury. Zresztą sama nie wiem… […]
– Przecież to okropna baba – powiedziała. – Brzydka i głupia. Nigdy nie chciałabym być kimś takim.”
~ „Pani March”, Virginia Feito, tł. Tomasz Wyżyński, Echa, 2023, s. 13-14. … Czytaj dalej…Pani March – Virginia Feito – recenzja