„Z nią nigdy nic nie wiadomo. Nigdy nie było wiadomo. Zawsze taka była. Raz gra komedię, czasami nie wie, że gra. Kiedy indziej mówi prawdę. W tym, co mówi, zawsze jest trochę prawdy, choćby wszystko było zupełnie niewiarygodne. Ona nas nieraz zdumiewała. Z nią nigdy nic nie jest pewne.” ~ „Głód i pragnienie” [w]: „Teatr. Tom 3”, Eugène Ionesco, tł. Jan Kott, Adam Tarn, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021, s. 327. … Czytaj dalej…Teatr. Tom 1-3 – Eugène Ionesco – recenzja

„Żona rzeźnika” to powieść dla dojrzałych czytelników. Do bólu naturalistyczna, przerażająca, szokująca, momentami obrzydliwa, ale i niesłychanie interesująca; z pełnokrwistymi postaciami, których losy w żaden sposób nie są obojętne – choć przecież od początku znane jest ich zwieńczenie. … Czytaj dalej…Żona rzeźnika – Li Ang – recenzja

„Moja własna biblioteka, jak zresztą biblioteka każdego intelektualisty, pełna jest luk i białych plam, ale w rzeczywistości nie ma to żadnego znaczenia, gdyż jest ona wystarczająco rozległa, by takie puste miejsca nie rzucały się w oczy – i tak przecież we wszystkich rozmowach szybko przeskakujemy z jednej książki na drugą.” ~”Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?”, Pierre Bayard, tł. Magdalena Kowalska, Państwowy Instytut Wydawniczy. … Czytaj dalej…By nie-czytać, trzeba czytać, czyli „Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?” Pierre Bayarda

„Któż potrafi wykreślić linię dzielącą w tęczy barwę fioletową od pomarańczowej? Widzimy wyraźnie różnicę kolorów, lecz gdzie dokładnie pierwszy przenika w drugi? Tak samo jest ze zdrowymi zmysłami i obłędem. W zdecydowanych przypadkach nie ma tu wątpliwości. Natomiast w innych, które są w rozmaitym stopniu mniej wyraźne, niewielu podejmie się wytyczenia linii demarkacyjnej, acz niektórzy zawodowi znawcy uczynią to za wynagrodzeniem. Trudno by znaleźć coś, czego pewni ludzie nie podjęliby się zrobić za zapłatą. Innymi słowy, istnieją wypadki, kiedy jest nieomal niepodobieństwem ustalić, czy dany człowiek jest zdrowy na umyśle, czy też zaczyna nim nie być.” ~ Billy Budd, Herman Melville, tł. Bronisław Zieliński, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021, s. 102. … Czytaj dalej…Billy Budd – Herman Melville – recenzja

„SZKLARZ: Tak to wygląda w skrócie! (…) Nie wiem już, czego chciałem, nie zdziwiłbym się jednak, gdyby to było to.” ~ Eleutheria, Samuel Beckett, tł. Antoni Libera. … Czytaj dalej…Eleutheria – Samuel Beckett – recenzja

„A sztuka życiopisarska właśnie na wyborze polega. Wierność nie jest obowiązkiem życioryśnika. Twórcze porządkowanie chaosu rysów ludzkich – oto obowiązek jego.” ~ Żywoty urojone i inne prozy, Marcel Schwob, tł. Leon Schiller. … Czytaj dalej…Żywoty urojone i inne prozy – Marcel Schwob – recenzja

„Bowiem gdyby prawda, która tu przemawia, została mi objawiona przez jakąś istotę, tak jak będzie odsłonięta przed tobą organem istoty, którą jestem, z pewnością nie byłbym jej uznał.” ~ Pieśni o zmierzchu, Oscar V. de L. Milosz. … Czytaj dalej…Pieśni o zmierzchu – Oscar V. de L. Milosz – recenzja

„Słońce świeciło, bo nie miało innego wyboru, nie oświetlało jednak nic nowego.” ~ Murphy, Samuel Beckett, tł. Maciej Świerkocki. … Czytaj dalej…Murphy – Samuel Beckett – recenzja

Po przeczytaniu Obcego, spojrzałem raz jeszcze na genialną obwolutę [projekt Łukasza Piskorka] i doszedłem do wniosku, że świetnie oddaje ona ważny w powieści motyw dnia i nocy, oraz idealnie podkreśla koncepcje świadomości i nieświadomości. Przywodzi na myśl słynny obraz góry lodowej, która tylko w niewielkiej części wystaje nad taflę wody, skrywając resztę gdzieś w głębinach. I choć współczesna psychologia obaliła wiele z Freudowskich teorii, tak mogą one wciąż być pomocne podczas interpretacji dzieł literackich. … Czytaj dalej…Freudowskie oblicze Meursaulta z „Obcego” Alberta Camusa

„Jak się tworzy powieść” nie stawia po sobie pytajnika. Nie ma przez to obowiązku udzielać jakiejkolwiek odpowiedzi. Unamuno stworzył żywą historię. Podczas lektury czuć geniusz i frustrację autora, na czym cierpi przede wszystkim klarowność wywodu. Nie odejmuje to jednak genialności książce, która wydaje się być nie tyle próbą przedstawienia tego, jak się tworzy powieść, co stworzeniem samego siebie – Miguela de Unamuno, który odżyje w swoich przyszłych czytelnikach. Samolubne to i bezczelne, ale nikt nie powiedział przecież, że nie jest to sposób na stworzenie powieści. … Czytaj dalej…Jak się tworzy powieść – Miguel de Unamuno [komentarz]