o książkach [i nie tylko]
„Wyspa” to powieść od której ciężko się oderwać. Adrian McKinty stworzył historię angażującą od pierwszej do ostatniej strony, dla której warto zarwać noc. Gwarantuję jednak, iż po takiej lekturze, w snach nie traficie na rajską wyspę. … Czytaj dalej…Wyspa – Adrian McKinty – recenzja
„SZKLARZ: Tak to wygląda w skrócie! (…) Nie wiem już, czego chciałem, nie zdziwiłbym się jednak, gdyby to było to.” ~ Eleutheria, Samuel Beckett, tł. Antoni Libera. … Czytaj dalej…Eleutheria – Samuel Beckett – recenzja
„A sztuka życiopisarska właśnie na wyborze polega. Wierność nie jest obowiązkiem życioryśnika. Twórcze porządkowanie chaosu rysów ludzkich – oto obowiązek jego.” ~ Żywoty urojone i inne prozy, Marcel Schwob, tł. Leon Schiller. … Czytaj dalej…Żywoty urojone i inne prozy – Marcel Schwob – recenzja
„Ludzie pytają: jak tam trafiłaś? W rzeczywistości chcą wiedzieć, czy ich może spotkać to samo. Nie potrafię dać odpowiedzi na to ukryte pytanie. Mogę powiedzieć jedno: to nie jest trudne.” ~ Przerwana lekcja muzyki, Susanna Kaysen, tł. Paweł Laskowicz, s. 8. … Czytaj dalej…Przerwana lekcja muzyki – Susanna Kaysen – recenzja
„Bowiem gdyby prawda, która tu przemawia, została mi objawiona przez jakąś istotę, tak jak będzie odsłonięta przed tobą organem istoty, którą jestem, z pewnością nie byłbym jej uznał.” ~ Pieśni o zmierzchu, Oscar V. de L. Milosz. … Czytaj dalej…Pieśni o zmierzchu – Oscar V. de L. Milosz – recenzja
„Słońce świeciło, bo nie miało innego wyboru, nie oświetlało jednak nic nowego.” ~ Murphy, Samuel Beckett, tł. Maciej Świerkocki. … Czytaj dalej…Murphy – Samuel Beckett – recenzja
Po przeczytaniu Obcego, spojrzałem raz jeszcze na genialną obwolutę [projekt Łukasza Piskorka] i doszedłem do wniosku, że świetnie oddaje ona ważny w powieści motyw dnia i nocy, oraz idealnie podkreśla koncepcje świadomości i nieświadomości. Przywodzi na myśl słynny obraz góry lodowej, która tylko w niewielkiej części wystaje nad taflę wody, skrywając resztę gdzieś w głębinach. I choć współczesna psychologia obaliła wiele z Freudowskich teorii, tak mogą one wciąż być pomocne podczas interpretacji dzieł literackich. … Czytaj dalej…Freudowskie oblicze Meursaulta z „Obcego” Alberta Camusa
„Tragedia […] przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do oczyszczenia [kάtharsis] tych uczuć.” ~ Arystoteles, Poetyka, tł. H. Podbielski. … Czytaj dalej…Katharsis – Maciej Siembieda – recenzja
Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia to dramat, który czyta się jednym tchem. Wciąga, czasami wyciska łzy, kiedy indziej zmusza do śmiechu, zwykle ściska gardło – oferuje pełen wachlarz emocji i refleksji tym, którzy są na nie gotowi. Każe spojrzeć na tematy, od których lepiej odwrócić wzrok – zwłaszcza, gdy jest się na pozycji uprzywilejowanej lub – po prostu – bezpiecznej. To bezkompromisowy dramat nie tylko o Hershu [choć to przecież o nim historia], ale przede wszystkim o ludzkości. Tej złej, tej dobrej i tej obojętnej. … Czytaj dalej…Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w Stanie Kalifornia – Ishbel Szatrawska – recenzja
„Jak się tworzy powieść” nie stawia po sobie pytajnika. Nie ma przez to obowiązku udzielać jakiejkolwiek odpowiedzi. Unamuno stworzył żywą historię. Podczas lektury czuć geniusz i frustrację autora, na czym cierpi przede wszystkim klarowność wywodu. Nie odejmuje to jednak genialności książce, która wydaje się być nie tyle próbą przedstawienia tego, jak się tworzy powieść, co stworzeniem samego siebie – Miguela de Unamuno, który odżyje w swoich przyszłych czytelnikach. Samolubne to i bezczelne, ale nikt nie powiedział przecież, że nie jest to sposób na stworzenie powieści. … Czytaj dalej…Jak się tworzy powieść – Miguel de Unamuno [komentarz]